دولت مدعی است که با اجرای طرح های مسکن سازی در حال خانه دار کردن اقشار فقیر و کم درآمد جامعه است اما آیا سیاست های مسکن به اقشار هدف برخورد می کند؟ به عبارت دیگر، آیا مسکن های ساخته شده در نهایت به دست فقرا می رسد؟
به گزارش پرشین سازه ، شورای عالی مسکن که یکی از ارکان سیاستگذاری بازار به حساب می آید، این هفته به ریاست رئیس جمهور، مجدداً آغاز به کار می کند. در این جلسه قرار است گزارشی از مسکن دولتی و جزئیات ضدحمایتی این طرح ها به سمع مسعود پزشکیان برسد.
گرچه ساز و کار این شورا در هر دوره متفاوت بوده اما عموماً به دنبال سیاستگذاری درست در بازار مسکن بوده است. حالا باید دید که این جلسات در دوره ریاست جمهوری مسعود پزشکیان چگونه پیش خواهد رفت.
بخش مسکن دولت، گزارشی از وضعیت مسکن حمایتی تهیه کرده که دو بخش اصلی دارد: سوءبرداشت پرهزینه از تعریف مسکن حمایتی و راهکار تضمین شده برای اصابت این طرح ها به جامعه هدف!
نکته ای که در این گزارش آمده، این است که مشمولان طرح مسکن دولتی ساز، روند شناسایی غلطی دارند. یکی از اصلی ترین شروط ثبت نام در طرح مسکن حمایتی این است که متقاضیان فرم جیم سبزرنگ داشته باشند. به این معنی که از طرح های قبلی مثل مسکن مهر استفاده نکرده باشند. علاوه بر این نباید مالک خانه باشند و واقعا نیازمند مسکن تشخیص داده شوند.
گرچه به نظر می آید که بیشتر این افراد دهک بالا، صاحبخانه نیستند اما دلایل آنها برای عدم خرید مسکن متفاوت از دلایل افراد کم درآمد و فقیر بوده است. همین موضوع سبب شده به سادگی از فیلتر دولت عبور کنند و در نهایت اسم آنها هم در لیست نهایی مشمولان درج شود. به این ترتیب فقط بار و هزینه اضافه به دولت تحمیل می شود تا برای این افراد که در حال حاضر نیز توان خرید مسکن دارند، خانه بسازد.
رسانه های مختلف بارها اعلام کردند که سیاست های نادرست تامین مسکن حمایتی جای سیاست های درست را گرفته است. واقعیت اینجاست که برخلاف تصور برخی از مسئولان، کمبود عرضه در بازار مسکن وجود ندارد. بلکه در بخش مسکن با مازاد عرضه کل رو به رو هستیم.
مشکل در اوضاع اقتصادی متقاضیان و عدم تنظیم گیری دولت در بازار کل مربوط است. حالا مسکن به کالای سرمایه ای تبدیل شده که افراد برای نجات سرمایه های خود به آن وارد می شوند. این در حالیست که مسکن باید یک کالای مصرفی باقی می ماند تا دچار این مشکلات نشود.